انسان در طول هزاران سال از انگور استفاده كرده است. قدمت مصرف انگور به عصر برنز بر می­گردد. شاعر یونانی به نام هومر كه حدود 700 سال قبل از میلاد مسیح می­زیسته، از شراب تهیه شده از انگور سخن گفته است. از این میوه در انجیل هم نام برده شده است و گورها و آثار باستانی مصری علایمی از انگور را روی خود دارند. انسان از انگور استفاده­های دیگری غیر از خوردن یا تبدیل آن به شراب و آب انگور كرده است. كارشناسان طب سنتی اروپا صدها سال پیش پمادی را از شیره موجود در ساقه انگور برای درمان بیماریهای پوست و چشم تهیه كردند. برگهای این گیاه خاصیت قابض و انعقادی دارند، بدین معنا كه از آنها برای انعقاد خون، درمان التهاب و درد نظیر درد بواسیر استفاده شده است. انگور كال (نرسیده) در درمان انواع گلو درد­ها و انگور خشك یا كشمش در درمان بیماریهای تحلیل برنده، یبوست و تشنگی مؤثر بوده است. اما انگورهای گرد رسیده و شیرین دارای تمامی خواص است و در درمان سرطان.  وبا، آبله، تهوع، عفونتهای چشم و بیماری­های پوست، كلیه و كبد مورد استفاده قرار گرفته است.

معرفی گیاه

انواع انگور بومی قاره آسیا در مجاورت دریای خزر است، اما به آمریكای شمالی و اروپا نیز انتقال یافته است، یعنی مهاجرین به اروپا انواع انگور را در دهه­های 1600 به آمریكای شمالی انتقال دادند. درخت انگور دارای برگهای دشت و كنگره دار بوده و پوسته ریشه آن كنده می­شود. میوه انگور می­تواند سبز، قرمز یا ارغوانی رنگ باشد.

تركیبات گیاه

امروزه ما بنا به علاقه به انگور یا كشمش، آنها را مصرف می­كنیم و به همین دلیل شراب یا آب انگور نیز مصرف می­شود. اما در سال 1970 یك بیوشیمیست فرانسوی، از تخم (دانه) انگور ماده ای را استخراج كرد كه در بهبود جریان خون مؤثر بود. این ماده الیگومریك پروآنتوسیانیدین OPC نامیده می­شود. این ماده سبب كاهش میزان التهاب می­شود و حتی از بیماری قلبی نیز پیشگیری می­كند. این ماده در زمره یكی از مواد موجود در آب انگور قرمز و شراب قرمز است كه خواص پیشگیرانه آن در قبال بیماری قلبی به اثبات رسیده است. انگور بنا به وجود این ماده در آن امروزه نه تنها به خاطر فرآورده­های غذایی و نوشیدنی شناخته شده­اش بلكه به عنوان منبع اینگونه عناصر فعال درمانی­اش كشت و پرورش داده می­شود. الیگومریك پروآنتوسیانیدین اول و مهمتر از همه خاصیت ضد اكسید دارد كه به بدن كمك می كند تا حملاتی را كه نهایتاً سبب بیماری می­شوند (عوامل استعمال دخانیات و مواد شیمیایی زیست محیطی)، دفع كند. این نوع مواد از طیف گسترده دفع كنندگان فشار روحی متمایز هستند. ضد اكسید كننده­ها یا ژنهای تطبیق شدنی (آداپتوژنها)، همچنین از خستگی فیزیكی و روحی شما را رها و پس از رفع بیماری نیز شما را كمك می­كنند. هم ضداكسیدها و هم آداپتوژنها ما را كمك می­كنند تا حداقل از دو عامل بزرگ مرگ و میر به نام بیماری قلبی - عروقی و سرطان اجتناب ورزیم. خواص ضد اكسید الیگومریك پروآنتوسیانیدین (OPC)
می­تواند در پیشگیری از بیماری قلب - عروق نیز مؤثر واقع گردد. برخی تحقیقات به عمل آمده مؤید این است كه این ماده می­تواند روند تشكیل پلاكها در رگها را كاهش دهد و در تشكیل و ترمیم بافت آسیب دیده رگها مؤثر باشد.

اگر از سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری قلبی- عروقی رنج می­برید، می­توانید مصرف الیگومریك پروآنتوسیانیدین را مدنظر قرار دهید. نارسایی مزمن سیاهرگها دلیل دیگر مصرف این ماده است كه در این میان می­توان به عوارضی نظیر اختلال بینایی ناشی از نفروپاتی دیابتی یا دژنراسیون قرنیه اشاره داشت. اینگونه مصارف ماده الیگومریك پروآنتوسیانیدین را تحقیقات كلینیكی نیز تأیید كرده است. كاربردهای آتی این ماده ممكن است مواردی نظیر معالجه سندرم پیش قاعدگی و متوقف كردن التهاب صورت در پی عمل جراحی را نیز در بر گیرد. این ماده در كاهش میزان ناراحتی سینه و درد مفاصل و پاها كه گاهی در پی نسدرم پیش قاعدگی عارض میشود مؤثر بوده است و مدت زمان بهبود از جراحی پلاستیك را كاهش داده است. خواص ضد توموری این ماده نیز به اثبات رسیده است.

نتایج تحقیقات و آزمایشهای بالینی نشان می­دهد كه ماده الیگومریك پروآنتوسیانیدین موجود در دانه انگور در درمان مشكلات نابینایی و همچنین نارسایی مزمن سیاهرگی و علایم آن، مینای دندان و اختلالات جریان خون مؤثر واقع میشود.

تداخل­های احتمالی

هیچگونه عارضه و تداخلی از مصرف ماده مذكور گزارش نشده است اما چون ماده مزبور خیلی جدید است و روی جریان خون و شریانهای خونی اثر می­گذارد به طور مستند طیف وسیعی از بیماریها و تداخل گیاه - دارو دور از انتظار نیست. سعی كنید با پزشك معالج خود و پیشرفتهای به عمل آمده در تحقیقات مربوط به عصاره انگور به ویژه در صورت ابتلا به دیابت یا سایر ناراحتیهای جدی نظیر تخریب قرنیه یا ورم لنفاوی در ارتباط باشید.